Best Friends [The Power of Friendship]

 

 

Best Friends [The Power of Friendship]

📚

 

Before the time of this story, people in Asia used to say that there would never be a time when an elephant and a dog would be friends. Elephants simply did not like dogs, and dogs were afraid of elephants.

 

When dogs are frightened by those who are bigger than they are, they often bark very loudly, to cover up their fear. When dogs used to do this when they saw elephants, the elephants would get annoyed and chase them. Elephants had no patience at all when it came to dogs. Even if a dog were quiet and still, any nearby elephant would automatically attack him. This is why everybody agreed that elephants and dogs were 'natural enemies', just like lions and tigers, or cats and mice.

ก่อนเรื่องราวนี้ คนในเอเชียเคยพูดว่าไม่มีวันที่ช้างและสุนัขจะเป็นเพื่อนกันได้ ช้างไม่ชอบสุนัขและสุนัขก็กลัวช้าง

 

เมื่อสุนัขกลัวคนที่ตัวโตกว่าพวกเขา พวกเขามักจะเห่าเสียงดังมากเพื่อกลบความกลัว เมื่อสุนัขเคยทำเช่นนี้เมื่อเห็นช้าง ช้างจะรำคาญและไล่ตามพวกเขา ช้างไม่มีความอดทนเลยเมื่อพูดถึงสุนัข แม้ว่าสุนัขจะเงียบและนิ่ง ช้างที่อยู่ใกล้ๆ ก็จะโจมตีเขาโดยอัตโนมัติ นี่คือเหตุผลที่ทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าช้างและสุนัขเป็น 'ศัตรูโดยธรรมชาติ' เช่นเดียวกับสิงโตและเสือ หรือแมวและหนู

Once upon a time, there was a royal bull elephant, who was very well fed and cared for. In the neighbourhood of the elephant shed, there was a scrawny, poorly fed, stray dog. He was attracted by the smell of the rich sweet rice being fed to the royal elephant. So he began sneaking into the shed and eating the wonderful rice that fell from the elephant's mouth. He liked it so much, that soon he would eat nowhere else. While enjoying his food, the big mighty elephant did not notice the tiny shy stray dog.

กาลครั้งหนึ่งมีช้างเผือกตัวหนึ่งซึ่งได้รับการเลี้ยงดูอย่างดี ในบริเวณใกล้เคียงโรงเลี้ยงช้างมีสุนัขจรจัดที่ผอมแห้งได้รับอาหารไม่ดี เขาถูกดึงดูดด้วยกลิ่นของข้าวหวานที่อุดมสมบูรณ์ที่ป้อนให้กับช้าง ดังนั้นเขาจึงเริ่มย่องเข้าไปในเพิงและกินข้าววิเศษที่ตกจากปากช้าง เขาชอบมันมากจนในไม่ช้าเขาก็จะไม่กินที่อื่น ขณะเพลิดเพลินกับอาหาร ช้างตัวใหญ่ไม่ได้สังเกตเห็นสุนัขจรจัดตัวเล็กที่ขี้อาย

By eating such rich food, the once underfed dog gradually got bigger and stronger, and became very handsome looking. The good-natured elephant began to notice him. Since the dog had gotten used to being around the elephant, he had lost his fear. So he did not bark at him. Because he was not annoyed by the friendly dog, the elephant gradually got used to him.

 

Slowly they became friendlier and friendlier with each other. Before long, neither would eat without the other, and they enjoyed spending their time together. When they played, the dog would grab the elephant's heavy trunk, and the elephant would swing him forward and backward, from side to side, up and down, and even in circles! So it was that they became 'best friends', and wanted never to be separated.

เมื่อกินอาหารที่อุดมสมบูรณ์เช่นนี้ สุนัขที่เคยได้รับอาหารน้อยไปก็ค่อยๆ ใหญ่ขึ้นและแข็งแรงขึ้น และดูหล่อขึ้นมาก ช้างนิสัยดีเริ่มสังเกตเห็นเขา เนื่องจากสุนัขคุ้นเคยกับการอยู่ใกล้ช้าง เขาจึงสูญเสียความกลัวไป เขาจึงไม่เห่าใส่เขา เนื่องจากเขาไม่รำคาญสุนัขที่เป็นมิตร ช้างจึงค่อยๆ คุ้นเคยกับเขา

 

พวกเขาค่อย ๆ เป็นมิตรและเป็นมิตรกับกันและกันมากขึ้น ไม่นานก็กินไม่ได้ถ้าไม่มีอีกฝ่าย และพวกเขาสนุกกับการใช้เวลาร่วมกัน เมื่อพวกเขาเล่น สุนัขจะคว้างวงหนักของช้าง และช้างจะเหวี่ยงเขาไปข้างหน้าและข้างหลัง จากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่ง ขึ้นและลง หรือแม้แต่เป็นวงกลม! ดังนั้นพวกเขาจึงกลายเป็น 'เพื่อนที่ดีที่สุด' และไม่ต้องการแยกจากกัน

Then one day a man from a remote village, who was visiting the city, passed by the elephant shed. He saw the frisky dog, who had become strong and beautiful. He bought him from the mahout, even though he didn't really own him. He took him back to his home village, without anyone knowing where that was.

 

Of course, the royal bull elephant became very sad, since he missed his best friend the dog. He became so sad that he didn't want to do anything, not even eat or drink or bathe. So the mahout had to report this to the king, although he said nothing about selling the friendly dog.

 

It just so happened that the king had an intelligent minister who was known for his understanding of animals. So he told him to go and find out the reason for the elephant's condition.

The wise minister went to the elephant shed. He saw at once that the royal bull elephant was very sad. He thought, "This once happy elephant does not appear to be sick in any way. But I have seen this condition before, in men and animals alike. This elephant is grief-stricken, probably due to the loss of a very dear friend."

อยู่มาวันหนึ่งมีชายคนหนึ่งจากหมู่บ้านห่างไกลซึ่งมาเยือนเมืองอยู่ ผ่านโรงเลี้ยงช้าง เขาเห็นสุนัขขี้เล่นที่แข็งแรงและสวยงาม เขาซื้อเขามาจากควาญช้าง แม้ว่าเขาจะไม่ได้เป็นเจ้าของเขาจริงๆ เขาพาเขากลับไปที่บ้านของเขาโดยไม่มีใครรู้ว่าที่นั่นอยู่ที่ไหน

 

แน่นอน ช้างตัวผู้นั้นเศร้ามาก เพราะเขาคิดถึงสุนัขตัวนั้น เขาเศร้ามากจนไม่อยากทำอะไรเลย ไม่แม้แต่จะกินหรือดื่มหรืออาบน้ำ ควาญช้างจึงต้องรายงานเรื่องนี้ต่อพระราชา แม้ว่าพระองค์จะไม่ตรัสเกี่ยวกับการขายสุนัขที่เป็นมิตร

 

เกิดขึ้นเพียงว่ากษัตริย์มีผู้รับใช้ที่ชาญฉลาดซึ่งเป็นที่รู้จักในเรื่องความเข้าใจสัตว์ จึงบอกให้ไปสืบหาสาเหตุของอาการช้าง

ปราชญ์ไปเพิงช้าง เขาเห็นทันทีว่าช้างเผือกเสียใจมาก เขาคิดว่า “ช้างที่มีความสุขนี้ไม่ปรากฏว่าป่วยแต่อย่างใด แต่ฉันเคยเห็นสภาพนี้มาก่อนทั้งในคนและสัตว์เหมือนกัน ช้างตัวนี้เศร้าโศกอาจเป็นเพราะการสูญเสียเพื่อนที่รักมาก "

Then he said to the guards and attendants, "I find no sickness. He seems to be grief-stricken due to the loss of a friend. Do you know if this elephant had a very close friendship with anyone?"

 

They told him how the royal elephant and the stray dog were best friends. "What happened to this stray dog?" asked the minister. He was taken by an unknown man," they replied, "and we do not know where he is now."

 

The minister returned to the king and said, "Your majesty, I am happy to say your elephant is not sick. As strange as it may sound, he became best friends with a stray dog! Since the dog has been taken away, the elephant is grief-stricken and does not feel like eating or drinking or bathing. This is my opinion."

แล้วกล่าวกับเจ้าหน้าที่และเจ้าหน้าที่ว่า “ข้าพเจ้าไม่พบโรคภัย ดูเหมือนเขาจะโศกเศร้าเพราะสูญเสียเพื่อนคนหนึ่ง รู้ไหมว่าช้างตัวนี้มีความสนิทสนมกับใครมากหรือไม่”

 

พวกเขาเล่าให้เขาฟังว่าช้างและสุนัขจรจัดเป็นเพื่อนรักกันได้อย่างไร “เกิดอะไรขึ้นกับสุนัขจรจัดตัวนี้?” รัฐมนตรีถาม เขาถูกชายนิรนามจับตัวไป” พวกเขาตอบ “และเราไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน”

 

รัฐมนตรีกลับเข้าเฝ้าพระราชาทูลว่า “พระองค์เจ้าข้า ข้าพเจ้ามีความยินดีที่บอกว่าช้างของท่านไม่ป่วย แม้จะฟังดูแปลก ๆ เขาก็กลายเป็นเพื่อนซี้กับสุนัขจรจัด! เนื่องจากสุนัขถูกพาตัวไปช้าง เศร้าโศก ไม่อยากกิน ดื่ม อาบน้ำ นี่เป็นความเห็นของฉัน"

The wise minister went to the elephant shed. He saw at once that the royal bull elephant was very sad. He thought, "This once happy elephant does not appear to be sick in any way. But I have seen this condition before, in men and animals alike. This elephant is grief-stricken, probably due to the loss of a very dear friend."

 

Then he said to the guards and attendants, "I find no sickness. He seems to be grief-stricken due to the loss of a friend. Do you know if this elephant had a very close friendship with anyone?"

 

They told him how the royal elephant and the stray dog were best friends. "What happened to this stray dog?" asked the minister. He was taken by an unknown man," they replied, "and we do not know where he is now."

ปราชญ์ไปเพิงช้าง เขาเห็นทันทีว่าช้างเผือกเสียใจมาก เขาคิดว่า "ช้างที่มีความสุขนี้ไม่ได้ป่วยแต่อย่างใด แต่ฉันเคยเห็นสภาพนี้มาก่อนทั้งในคนและสัตว์เหมือนกัน ช้างตัวนี้เศร้าโศกอาจเป็นเพราะการสูญเสียเพื่อนที่รักมาก "

 

แล้วกล่าวกับเจ้าหน้าที่และเจ้าหน้าที่ว่า “ข้าพเจ้าไม่พบโรคภัย ดูเหมือนเขาจะโศกเศร้าเพราะสูญเสียเพื่อนคนหนึ่ง รู้ไหมว่าช้างตัวนี้มีความสนิทสนมกับใครมากหรือไม่”

 

พวกเขาเล่าให้เขาฟังว่าช้างและสุนัขจรจัดเป็นเพื่อนรักกันได้อย่างไร “เกิดอะไรขึ้นกับสุนัขจรจัดตัวนี้?” รัฐมนตรีถาม เขาถูกชายนิรนามจับตัวไป” พวกเขาตอบ “และเราไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน”

The minister returned to the king and said, "Your majesty, I am happy to say your elephant is not sick. As strange as it may sound, he became best friends with a stray dog! Since the dog has been taken away, the elephant is grief-stricken and does not feel like eating or drinking or bathing. This is my opinion."

 

The king said, "Friendship is one of life's most wonderful things. My minister, how can we bring back my elephant's friend and make him happy again?"

 

"My lord," replied the minister, "I suggest you make an official announcement, that whoever has the dog who used to live at the royal elephant shed, will be fined."

 

This was done, and when the villager heard of it, he released the dog from his house. He was filled with great happiness and ran as fast as he could, straight back to his best friend, the royal bull elephant.

รัฐมนตรีกลับเข้าเฝ้าพระราชาทูลว่า “พระองค์เจ้าข้า ข้าพเจ้ามีความยินดีที่บอกว่าช้างของท่านไม่ป่วย แม้จะฟังดูแปลก ๆ เขาก็กลายเป็นเพื่อนซี้กับสุนัขจรจัด! เนื่องจากสุนัขถูกพาตัวไปช้าง เศร้าโศก ไม่อยากกิน ดื่ม อาบน้ำ นี่เป็นความเห็นของฉัน"

 

พระราชาตรัสว่า “มิตรภาพเป็นสิ่งที่วิเศษที่สุดอย่างหนึ่งในชีวิต ท่านรัฐมนตรี เราจะนำเพื่อนช้างของข้าพเจ้ากลับมาและทำให้เขามีความสุขอีกครั้งได้อย่างไร”

 

“ท่านเจ้าข้า” รัฐมนตรีตอบ “ข้าพเจ้าแนะนำให้ท่านประกาศอย่างเป็นทางการว่า ใครก็ตามที่มีสุนัขซึ่งเคยอาศัยอยู่ที่โรงเลี้ยงช้างจะถูกปรับ”

 

เสร็จแล้ว เมื่อชาวบ้านได้ยินเรื่องนี้ เขาก็ปล่อยสุนัขตัวนั้นออกจากบ้าน เขาเต็มไปด้วยความสุขและวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ตรงกลับไปหาเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา ช้างกระทิง

The elephant was so overjoyed, that he picked up his friend with his trunk and sat him on top of his head. The happy dog wagged his tail, while the elephant's eyes sparkled with delight. They both lived happily ever after.

 

Meanwhile, the king was very pleased by his elephant's full recovery. He was amazed that his minister seemed to be able to read the mind of an elephant. So he rewarded him appropriately.

.

💡 Moral: Even 'natural enemies' can become 'best friends.'

.

. ช้างดีใจมากจึงหยิบงวงของเพื่อนขึ้นมานั่งบนศีรษะ สุนัขที่มีความสุขกระดิกหาง ขณะที่ตาของช้างเป็นประกายด้วยความยินดี ทั้งสองใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตลอดไป

 

ในขณะเดียวกัน พระราชาก็ทรงยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ช้างของท่านฟื้นตัวเต็มที่ เขาประหลาดใจที่ดูเหมือนรัฐมนตรีจะสามารถอ่านใจช้างได้ เขาจึงให้รางวัลตามสมควร

.

💡 คุณธรรม: แม้แต่ 'ศัตรูโดยธรรมชาติ' ก็สามารถเป็น 'เพื่อนที่ดีที่สุด' ได้

ကဲ - ပုံပြင်လေး ဖတ်ကြည့်ပြီးပြီဆိုတော့ ခြုံငုံပြီး နားလည်မယ်လို ထင်ပါတယ်နော်။ ဒီမှာ သိထားသင့်တဲ့ အသုံးအနှုန်းတစ်ချိုကို အောက်မှာ ရှင်းပြပေးထားတာ လေ့လာကြည့်ပါ။

 

✅  get annoyed and chase someone က စိတ်တိုပြီး နောက်ကနေ ပြေးလိုက်တာ

รำคาญและไล่ตามใคร

✅  quiet and still က တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်တာ

เงียบสงัด

✅  natural enemies က သဘာဝတရားကြီးက သတ်မှတ်ထားတဲ့ ရန်သူတွေ

ศัตรูธรรมชาติ

✅  a royal bull elephant က ဘုရင့် ဆင်ပြောင်ကြီး

✅  be well fed and cared for က ကောင်းကောင်း ကျွေး၊ ကောင်းကောင်း ဂရုစိုက်ပေးတာ

              เลี้ยงดูและดูแลอย่างดี

✅  a scrawny, poorly fed, stray dog က အစာ ကောင်းကောင်း မစားရလိုပိန်လှီနေတဲ့ ခွေးလေခွေးလွင့် หมาจรจัด ผอมแห้ง กินอาหารได้ไม่ดี

✅  began sneaking into the (elephant) shed က (ဆင်)တင်းကုတ်ထဲ ခိုးဝင်တာ

เริ่มลอบเข้าไปในเพิง (ช้าง)

✅  would eat nowhere else က ဘယ်မှာမှ သွားမစားတော့              จะไม่กินที่อื่น

✅  the big mighty elephant က ခွန်အားဗလကြီးတဲ့ ဆင်ကြီး           ช้างตัวใหญ่

✅  the tiny shy stray dog က ရှက်တတ်တဲ့ ပိန်ပိန်သေးသေး ခွေးလေခွေးလွင့်

หมาจรจัดตัวน้อยขี้อาย

✅  the once underfed dog က အရင်က အစာ ကောင်းကောင်း မစားရတဲ့ ခွေး

สุนัขที่เคยได้รับอาหารน้อยเกินไป

✅  had gotten used to being around the elephant က ဆင်ကြီးအနား ရှိရတာ ကျင့်သားရသွားပြီ (get used to + N/ Gerund အသုံးကို မှတ်ပါ)

เคยชินกับการอยู่ใกล้ช้าง

✅  grab the elephant's heavy trunk က ဆင်ရဲ့ နှာမောင်းကြီးကို ဆွဲတာ

คว้างวงอันหนักอึ้งของช้าง

✅  swing him forward and backward, from side to side, up and down, and even in circles က သူ့ကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်၊ ဟိုဘက်သည်ဘက်၊ အထက်အောက်၊ ပြီးတော့ စက်ဝိုင်းသဏ္ဌာန်တောင် ပုခက်လွှသလို လွှတာ

เหวี่ยงเขาไปข้างหน้าและข้างหลัง จากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่ง ขึ้นและลง และแม้กระทั่งเป็นวงกลม

✅  wanted never to be separated က ဘယ်တော့မှ မခွဲခွာချင်ကြဘူး

ไม่อยากแยกจากกัน

✅  a man from a remote village က ဝေးလံခေါင်သီ ရွာလေးဆီက လူတစ်ယောက်

              ผู้ชายจากหมู่บ้านห่างไกล

✅  frisky dog က မြူးထူးပျော်ပါးနေတဲ့ ခွေး             สุนัขขี้เล่น

✅  mahout က ဆင်ထိန်း   ควาญช้าง

✅  It just so happened that the king had an intelligent minister က ဖြစ်ချင်တော့ ဘုရင်ကြီးမှာ အမြော်အမြင်နဲ့ ပြည့်စုံတဲ့ ဝန်ကြီးတစ်ပါး ရှိတယ်။ (It just so happened that + Sub + V အသုံးကို မှတ်ပါ)  บังเอิญว่าในหลวงทรงมีพระอัจฉริยภาพแล้ว

✅  go and find out the reason for the elephant's condition က ဆင်ကြီး ဒီလို ဖြစ်နေခြင်းရဲ့ အကြောင်းရင်းကို သွားရောက်ရှာဖွေတာ ไปหาสาเหตุอาการช้าง

✅  does not appear to be sick က နေမကောင်းဖြစ်နေပုံ မပေါ်တာ  ดูไม่ป่วย

✅  at once က ချက်ချင်း

✅  be grief-stricken က သောကရောက်နေတာ        ทุกข์ระทม

✅  have a very close friendship with someone က သူနဲ့ အင်မတန် ရင်းနှီးခင်မင်တာ

มีความสนิทสนมกับใครสักคน

✅  as strange as it may sound က ကြားရတာ ထူးဆန်းကောင်း ထူးဆန်းနေမှာပါ (ထူးဆန်းတဲ့ အကြောင်းအရာတစ်ခု ပြောဖို နိဒါန်းချီတာ)

แปลกอย่างที่มันอาจจะฟังดู

✅  feel like eating or drinking or bathing က အစာစားချင်စိတ်၊ ရေသောက်ချင်စိတ်၊ ရေချိုးချင်စိတ် ရှိတာ          รู้สึกเหมือนกินหรือดื่มหรืออาบน้ำ

✅  make an official announcement က တရားဝင် ကြေညာတာ              ประกาศอย่างเป็นทางการ

✅  The dog used to live at the royal elephant shed. က ခွေးက ဘုရင့် ဆင်တင်းကုတ်မှာ နေလေ့ရှိခဲ့တယ် (used to + V-infinitive က အတိတ်တုန်းက ရှိခဲ့ပြီး အခု မရှိတော့တဲ့ အလေ့အထတစ်ခုကို ပြောရာမှာ သုံးတယ်)

สุนัขเคยอาศัยอยู่ที่เพิงช้างหลวง

✅  be filled with great happiness က တအား ပျော်သွားတယ်  อิ่มเอมไปด้วยความสุข

✅  straight back to someone က သူ့ဆီ တိုက်ရိုက် ပြန်လာတာ กลับไปหาใครสักคน

✅  be overjoyed က တအား ပျော်တာ

✅  The happy dog wagged his tail. က ပျော်ရွှင်နေတဲ့ ခွေးက အမြီးလေး တလှုပ်လှုပ်နဲ့ပေါ့။

สุนัขที่มีความสุขกระดิกหางของเขา

✅  sparkled with delight က ပျော်ရွှင်မှုနဲ့ တလက်လက် တောက်နေတာ เปล่งประกายด้วยความสุข

✅  be able to read the mind of an elephant က ဆင်ရဲ့ စိတ်ကို ဖတ်နိုင်တာ สามารถอ่านใจช้างได้

✅  reward someone appropriately က ထိုက်ထိုက်တန်တန် ဆုချီးမြှင့်တာให้รางวัลคนอย่างเหมาะสม

 

အပေါ်က ရှင်းလင်းချက်ကို ဖတ်မှတ်ပြီးရင် ပုံပြင်ကို တစ်ခေါက်လောက် ပြန်ဖတ်ကြည့်ပါ။ ပုံပြင်လေးကို ကောင်းကောင်း နားလည်သွားပါလိမ့်မယ်။

 

ကဲ - ပုံပြင်ရဲ့ ဘာသာပြန်အပြည့်အစုံကိုလည်း ဖတ်ကြည့်ပါဦး။

 

📖

မိတ်ကောင်းဖော်မွန် [ရင်းနှီးချစ်ခင်မှုရဲ့ စွမ်းအား]

📚

 

ဒီဇာတ်လမ်းလေး မပေါ်ပေါက်ခင် အချိန်တုန်းကဆိုရင် အာရှတိုက်သားတွေက 'ဆင်နဲ့ ခွေး ဘယ်တော့မှ မိတ်ဆွေ ဖြစ်လာမှာ မဟုတ်ဘူး' လို ဆိုစမှတ်ပြုလေ့ရှိခဲ့ကြပါတယ်။ ဆင်တွေက ခွေးတွေကို မကြိုက်သလို ခွေးတွေကလည်း ဆင်တွေကို ကြောက်ကြတယ်လေ။

 

ခွေးတွေဟာ ကိုယ့်ထက် အကောင်ကြီးတဲ့ သတ္တဝါတွေကို ကြောက်ရင် အသံကျယ်ကျယ်နဲ့ ဟောင်ပြီး သူတိုအကြောက်တရားကို ဖုံးဖိတတ်ကြတယ်။ ဆင်တွေကို မြင်တော့လည်း ဟောင်တတ်ကြလေတော့ ဆင်တွေက စိတ်ဆိုးပြီး ခွေးတွေကို ပြေးလိုက်လေ့ရှိတယ်။ ခွေးတွေနဲ့ ပတ်သက်လာရင် ဆင်တွေရဲ့ သည်းခံနိုင်စွမ်းက နတ္ထိပါပဲ။ ခွေးက ငြိမ်သက်တိတ်ဆိတ်နေရင်တောင် အနားမှာရှိတဲ့ ဆင်က ဒီခွေးကို အလိုလို ရန်ရှာတိုက်ခိုက်ပါလိမ့်မယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ခြင်္သေ့နဲ့ ကျား၊ ကြောင်နဲ့ ကြွက်တိုလိုပဲ ဆင်နဲ့ ခွေးဟာလည်း 'သဘာဝတရားကြီးက သတ်မှတ်ထားတဲ့ ရန်သူတော်တွေ' ဖြစ်တယ်လို လူတိုင်းက သဘောတူလက်ခံထားကြတာပါ။

 

ဟိုးရှေးရှေးတုန်းက ဘုရင်ကြီးပိုင် ဆင်ပြောင်ကြီးတစ်ကောင် ရှိပါသတဲ့။ ဆင်ပြောင်ကြီးကို အစာ ကောင်းကောင်း ကျွေးပြီး ပြုစုစောင့်ရှောက်ထားပါတယ်။ ဆင်တင်းကုတ်အနီးတဝိုက်မှာ အစားကောင်းကောင်း မစားရလို တပိန်ပိန်တလှီလှီ ဖြစ်နေတဲ့ ခွေးလေခွေးလွင့်တစ်ကောင် ရှိပါသတဲ့။ ဒီခွေးဟာ ဘုရင့်ဆင်ဖြူတော်ကို ကျွေးမွေးနေတဲ့ ချိုမွှေးမွှေး ထမင်းဟင်းရနံ့ရဲ့ ဆွဲဆောင်မှုကို ခံလိုက်ရတယ်။ ဒါကြောင့် ဆင်တင်းကုတ်ထဲ ခိုးဝင်ပြီး ဆင့်ပါးစပ်က ပြုတ်ကျလာတဲ့ ထမင်းကောင်း ထမင်းမွန်ကို စပြီး စားပါတော့တယ်။ ခွေးပိန်လေးဟာ ဒီထမင်းကို အင်မတန် ကြိုက်သွားပြီး တခြား ဘယ်မှာမှ အစာ သွားစားတာမျိုး မလုပ်တော့ပါဘူး။ ဗလကောင်းတဲ့ ဆင်ပြောင်ကြီးဟာ အစာစားနေတုန်း ရှက်တတ်တဲ့ ပိန်ညောင်ရိုး ခွေးတေလေကို သတိမထားမိပါဘူးတဲ့။

 

အဲဒီလို အစားအသောက်ကောင်းတွေ စားလာတဲ့အခါ အရင်က အစားကောင်းကောင်း မစားရတဲ့ ခွေးတေလေဟာ အကောင် ပိုကြီးပြီး အားတွေ ပိုကောင်းလာတယ်။ ရုပ်ကလည်း အင်မတန် ကြည့်ကောင်းလာပါသတဲ့။ ဒီအခါမှာ သဘောကောင်းတဲ့ ဆင်ကြီးက ခွေးကို သတိပြုမိလာတယ်။ ခွေးတေလေဟာ ဆင်ကြီးအနား နေရတာ အသားကျလာလို ဆင်ကြီးကိုလည်း မကြောက်တော့ပါဘူး။ ဒါကြောင့် ဟောင်လည်း မဟောင်တော့။ ခွေးက ရင်းရင်းနှီးနှီး နေပြတော့ ဆင်ကြီးကလည်း စိတ်မတိုတော့ပါဘူး။ ဒီတော့လည်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဆင်ပြောင်ကြီးဟာ ခွေးနဲ့ အသားကျသွားတယ်။

 

သူတိုနှစ်ကောင်ဟာ တဖြည်းဖြည်း တစ်ဦးအပေါ်တစ်ဦး ပိုပိုပြီး ခင်မင်လာကြပါတယ်။ မကြာခင်မှာပဲ တစ်ကောင်မရှိရင် နောက်တစ်ကောင် အစာမစားဘဲ စောင့်တဲ့ အခြေအနေထိ ရောက်လာတယ်။ သူတိုဟာ အတူတူ အချိန်တွေ ကုန်လွန်တတ်ကြတယ်။ သူတိုနှစ်ကောင် ကစားတဲ့အခါ ခွေးက ဆင်ရဲ့ နှာမောင်းကြီးကို ကိုက်ဆွဲပြီး ဆင်ကြီးက ခွေးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်၊ ဟိုဘက်သည်ဘက်၊ အထက်အောက်၊ စက်ဝိုင်းသဏ္ဌာန်တောင် ပုခက်လွှသလို လွှပြီး ကစားတတ်ပါတယ်။ ဒီတော့ သူတိုတွေ 'မိတ်ကောင်းဖော်မွန်တွေ' ဖြစ်လာကြသပေါ့။ ဘယ်တော့မှ မခွဲတမ်း ရှိနေချင်ကြတဲ့ မိတ်ဆွေတွေပေါ့။

 

ဒီလိုနဲ့ တစ်နေ့မှာ ဝေးလံခေါင်းသီ ရွာတစ်ရွာဆီက လူတစ်ယောက် မြိုပေါ် တက်လာရင်း ဆင်တင်းကုတ်အနီးက ဖြတ်သွားတယ်။ သန်မာအားကောင်းပြီး လှပခန့်ထည်နေတဲ့ ခွေးကလေး ပျော်ရွှင်မြူးထူးနေတာကို သူ မြင်လိုက်တယ်။ ဆင်ထိန်းက ခွေးပိုင်ရှင် မဟုတ်ပေမယ့်လည်း ဆင်ထိန်းကို ငွေပေးပြီး ခွေးကို သူ ဝယ်သွားပါတယ်။ ခွေးကို ဝယ်ပြီးတဲ့နောက် သူက ဇာတိရွာကို ခေါ်သွားတယ်။ သူ့ရွာက ဘယ်မှာမှန်း ဘယ်သူမှ မသိကြပါဘူးတဲ့။

 

Book Paradise Myanmar 📚📚, [07.10.21 12:13]

ဘုရင့်ဆင်ပြောင်ကြီးက သူ့မိတ်ကောင်းဖော်မွန် ခွေးလေးကို လွမ်းလို သိပ်ဝမ်းနည်းသွားတာပေါ့။ ဘယ်လောက်တောင် ဝမ်းနည်းသွားသလဲဆိုရင် ဆင်ပြောင်ကြီးဟာ ဘာမှလည်း မလုပ်ချင်၊ ဘာမှလည်း မစားချင်၊ ရေလည်း မသောက်ချင်၊ ရေတောင် မချိုးချင်ပါဘူးတဲ့။ ဒီအခါ ဆင်ထိန်းက အကြောင်းစုံကို ဘုရင်ကြီးထံ သံတော်ဦးတင်ရပါတော့သတဲ့။ ဘုရင့်ထံ သံတော်ဦးတင်တဲ့အထဲ ဆင်ပြောင်ကြီးရဲ့ မိတ်ဆွေ ခွေးကို အခကြေးငွေယူပြီး ရောင်းထုတ်လိုက်တဲ့ အကြောင်း တစ်ခွန်းတလေမှ မဟခဲ့ပါဘူး။

 

ဖြစ်ချင်တော့ ဘုရင်ကြီးရဲ့ အမတ်ကြီးတစ်ပါးက ဉာဏ်အမြော်အမြင်ရှိပြီး တိရစ္ဆာန်တွေအကြောင်း နားလည်တတ်ကျွမ်းတယ်လို ဂုဏ်သတင်းကြီးလှပါသတဲ့။ ဒီတော့ ဘုရင်ကြီးက ဆင်ပြောင်ကြီး ဒီလို ဖြစ်နေရခြင်းရဲ့ အကြောင်းရင်းကို သွားရောက်ရှာဖွေဖို အမတ်ကြီးကို စေခိုင်းလိုက်တယ်။

 

အမတ်ပညာရှိက ဆင်တင်းကုတ်ကို ရောက်သွားပါတယ်။ ဘုရင့်ဆင်ပြောင်ကြီးဟာ တအား ဝမ်းနည်းနေတာကို သူ ချက်ချင်း မြင်လိုက်ရတယ်။ အမတ်ကြီးက တွေးပါတယ်။

'ဆင်ပြောင်ကြီးဟာ အရင်က ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ပါပဲ။ အခုလည်း နေမကောင်းဖြစ်ဟန် မရှိပါဘူး။ ဒီလိုမျိုး အခြေအနေကို လူတွေမှာရော တိရစ္ဆာန်တွေမှာပါ အရင်က မြင်ဖူးတာပဲ။ ဒီဆင်ကြီးဟာ သောကပရိဒေဝမီး တောက်လောင်နေတာ။ တအား ရင်းနှီးတဲ့ မိတ်ဆွေတစ်ယောက် ဆုံးရှုးလိုက်ရလို ဖြစ်မယ်'

 

အဲဒီနောက် အမတ်ပညာရှိဟာ ဆင်တင်းကုတ်အစောင့်တွေနဲ့ ဆင်စာကျွေးသူတွေကို ပြောလိုက်တယ်။

"ဆင်ပြောင်းကြီး ဘာရောဂါမှ မဖြစ်ပါဘူး။ မိတ်ဆွေဆုံးရှုးရလို ပူဆွေးသောက ရောက်နေတာပါ။ ဆင်ပြောင်ကြီးမှာ အင်မတန် ခင်မင်ရင်းနှီးတဲ့ တိရိစ္ဆာန်မိတ်ဆွေတစ်ကောင်ကောင် ရှိနေတာလား" တဲ့။

 

ဒီတော့ ဘုရင့်ဆင်ပြောင်ကြီးနဲ့ ခွေးတေလေတို မိတ်ကောင်းဖော်မွန် ဖြစ်ခဲ့ကြပုံအကြောင်းကို သူတိုက ပြောပြကြတယ်။ ဒီအခါ "ဒီခွေး ဘာဖြစ်သွားလိုလဲ" လို အမတ်ကြီးက မေးပါတယ်။ သူတို ပြန်ပြောတာက ဒီလိုပါ။

"အမည်မသိ လူတစ်ဦးက ဒီခွေးကို ယူသွားပါတယ်။ သူ အခု ဘယ်မှာလဲဆိုတာတော့ ကျွန်တော်မျိုးတို မသိကြောင်းပါ အမတ်ပညာရှိကြီး"

 

အမတ်ပညာရှိက ဘုရင်ကြီးထံ ပြန်သွားပြီး လျှောက်တင်တယ်။

"အရှင်မင်းကြီး၊ အရှင့်ဆင်ပြောင်ကြီး နေထိုင်မကောင်း ဖြစ်နေတာ မဟုတ်ကြောင်း ဝမ်းမြောက်စွာ လျှောက်တင်ပါတယ်။ အရှင့်ရွှေနားတော်မှာ ကြားရတာ အထူးအဆန်း ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နေပါလိမ့်မယ်။ ဆင်ပြောင်ကြီးဟာ ခွေးတေလေတစ်ကောင်နဲ့ မိတ်ဆွေရင်းချာ ဖြစ်နေခဲ့ကြောင်းပါဘုရား။ ဒီခွေးတေလေကို လူတစ်ယောက် ခေါ်သွားတဲ့အတွက် ဆင်ပြောင်ကြီး သောကမီး တောက်လောင်ပြီး အစားအသောက်လည်း မဝင်၊ ရေလည်း မချိုး ဖြစ်နေကြောင်းပါ။ တပည့်တော်ရဲ့ အမြင်ကို လျှောက်တင်လိုက်ရကြောင်းပါ အရှင်မင်းကြီး"

 

ဒီတော့ ဘုရင်ကြီးက မိန့်ဆိုတော်မူတယ်။

"ခင်မင်ရင်းနှီးမှုဆိုတာ ဘဝရဲ့ အံ့ချီးဖွယ်ရာအကောင်းဆုံး အရာတစ်ခုပေပဲ။ အမတ်ပညာရှိကြီး၊ ကိုယ်တော့်ဆင်ပြောင်ကြီးရဲ့ မိတ်ဆွေခွေးတေလေကို ပြန်ခေါ်ပြီး ဆင်ပြောင်ကြီး တစ်ဖန် စိတ်ပျော်အောင် လုပ်ဖိုကိစ္စကို ဘယ်လိုများ ဆောင်ရွက်တော်မူနိုင်မလဲကွဲ."

 

ဒီအခါမှာ အမတ်ပညာရှိက ပြန်လည်လျှောက်တင်ပါတယ်။

"အရှင်မင်းကြီး၊ ဘုရင့်ဆင်တင်းကုတ်မှာ နေခဲ့တဲ့ ခွေးကို ထိန်းသိမ်းမွေးမြူထားသူကို အပြစ်ဒဏ်ခတ်မယ်လို ကြေညာမောင်းခတ်လိုက်ပါဘုရား"

 

အမတ်ပညာရှိကြီး အကြံပေးတဲ့အတိုင်း ဘုရင်းကြီးက ကြေညာမောင်းခတ်စေတယ်။ ခွေးတေလေကို ယူမွေးထားတဲ့ ရွာသားက ကြေညာမောင်းခတ်သံကို ကြားတဲ့အခါ ခွေးကို အိမ်က ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ ခွေးတေလေဟာ သိပ်ပျော်သွားတယ်။ သူ့မိတ်ကောင်းဖော်မွန် ဘုရင့်ဆင်ပြောင်ကြီး ရှိရာဆီ မြန်နိုင်သမျှမြန်မြန် အပြေးလေး တန်းပြန်သွားပါတယ်။

 

ခွေးတေလေ ရောက်လာတော့ ဆင်ပြောင်ကြီး တအား ပျော်သွားပါပြီ။ ဆင်ပြောင်ကြီးက သူ့မိတ်ဆွေကို နှာမောင်းနဲ့ ပွေ့ချီပြီး ခေါင်းပေါ် တင်ထားလိုက်တယ်။ ခွေးတေလေက အမြီးလေး တနှံနှံနဲ့။ ဆင်ပြောင်ကြီးရဲ့ မျက်လုံးတွေကလည်း ပျော်ရွှင်ဝမ်းမြောက်မှုနဲ့ အရောင်လက်နေတယ်။ အဲဒီနောက် ဆင်ပြောင်ကြီးနဲ့ ခွေးတေလေတိုဟာ သေတပန်သက်တဆုံး ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် နေထိုင်သွားကြပါသတဲ့။

 

ဒီကြားထဲမှာ ဘုရင်ကြီးက သူ့ဆင်ပြောင်ကြီး လုံးဝ နေပြန်ကောင်းလာလို သိပ်ပျော်နေပါတယ်။ အမတ်ပညာရှိက ဆင်ပြောင်ကြီးရဲ့ စိတ်ကို ဖတ်တတ်တဲ့အတွက်လည်း တအံ့တဩ ဖြစ်နေတယ်။ ဒါကြောင့် အမတ်ပညာရှိကို ဘုရင်ကြီးက ထိုက်ထိုက်တန်တန် ဆုချီးမြှင့်တော်မူပါသတဲ့ကွယ်။

 

.

💡ပပြင်က ရတဲ့ သင်ခန်းစာက ' 'သဘာဝတရားကြီးက သတ်မှတ်ထားတဲ့ ရန်သူတော်တွေ' တောင် 'မိတ်ကောင်းဖော်မွန်တွေ' ဖြစ်လာနိုင်တယ်' ဆိုတာပါပဲ။

.

 

🚸 ပပြင်ဖတ်ရင်း အင်္ဂလိပ်စာ တိုးတက်ကြပါစေ။

.

.

With love,

Zwe Thit (Rammarmray)

6/10/2021

.

Ref:

Buddhist Tales: Vol.1 Best Friends

http://www.buddhanet.net/e-learning/buddhism/bt1_28.htm